In een wereld waar zoveel mensen dagelijks met pijn en trauma’s kampen, is het essentieel om te ontdekken hoe we onszelf kunnen ondersteunen. Trixie Whitley, een getalenteerde muzikante, deelt in een recent interview met De Morgen haar persoonlijke ervaringen met seksueel geweld en de gevolgen die dat heeft gehad voor haar geestelijke gezondheid. Wat opvalt in haar verhaal is de krachtige rol van dans, het lichaam en creativiteit in haar proces.

Het Overwinnen van Schaamte en Schuld

Trixie beschrijft hoe ze, na het slachtoffer te zijn geworden van seksueel geweld, lange tijd werd achtervolgd door gevoelens van schaamte en schuld. Deze gevoelens kunnen verlammend werken en ons beletten om te genieten van de dingen die we vroeger leuk vonden. Maar juist in deze duisternis kan creativiteit het licht zijn dat ons de weg terugvindt.

Dans is een vorm van expressie die ons in staat stelt om onze gevoelens te kanaliseren. Het biedt een bevrijdende uitlaatklep waar woorden tekortschieten. Voor Trixie was het dansen niet slechts een fysieke activiteit; het was een manier om haar lichaam weer te claimen, om zich los te maken van de negatieve associaties en om haarzelf opnieuw te ontdekken.

Creativiteit als Therapie

Het creëren van muziek, het schrijven van teksten en het uitvoeren van nummers speelt ook een cruciale rol in Trixies proces. Muziek heeft het unieke vermogen om emoties te evoceren en ons te verbinden met anderen. Door haar ervaringen in muziek om te zetten, kon ze een brug slaan tussen haar pijn en haar creativiteit. Het stelt niet alleen haar in staat om te verwerken, maar het biedt ook een kans voor anderen om zich in haar verhaal te herkennen.

De Verbinding met het Lichaam

Dans en muziek zijn intrinsiek verbonden met ons lichaam. In een periode waarin je je misschien niet veilig of in controle voelt in je eigen lichaam, kan dans een manier zijn om die verbinding te herstellen. Trixie’s verhaal herinnert ons eraan hoe belangrijk het is om ons lichaam te vieren, om het te laten bewegen en onszelf uit te drukken op manieren die ver boven woorden uitstijgen.

Een Reis naar Zelfacceptatie

De weg naar verwerking is een persoonlijke en vaak uitdagende reis, maar creativiteit kan die reis ondersteunen. Trixie Whitley’s ervaringen zijn een krachtig voorbeeld van hoe dans en muziek niet alleen therapeutisch kunnen zijn, maar ook kunnen leiden tot een diepere zelfacceptatie en empowerment. Terwijl ze haar verhaal deelt, laat ze andere overlevenden zien dat ze niet alleen zijn. En dat ze, door middel van creativiteit, hun eigen weg naar verwerking kunnen vinden.

Het verhaal van Trixie Whitley kan een inspiratie zijn. Door onze gevoelens te uiten via ritme en expressie kunnen we de stappen zetten naar zelfacceptatie, verwerking en herstel.

Ook StudioDNA erkent de kracht van creativiteit als een waardevolle bondgenoot in het leven. Vanaf september bieden wij opnieuw de reeks aan ‘Trauma in beeld en beweging’. Waar je aan de slag kan gaan met eigen thema’s rond trauma. Heb je vragen of wil je je inschrijven, aarzel niet om ons te contacteren via info@studiodna.be