Dit najaar bieden we bij StudioDNA weer een uitgebreid aanbod rond trauma. ‘Trauma’ komt van het Griekse woord voor ‘wonde’. Een wonde die ons hele zijn aantast: ons lichaam, onze gevoelens, onze gedachten, onze ademhaling, onze verbinding met onszelf en de ander, de manier waarop we in deze samenleving staan.
Internationaal erkend traumaspecialist Gabor Maté schreef er een kolos van een boek over, ‘De mythe van normaal, over trauma, ziekte en heling in een toxische maatschappij’.
Medisch geschoold en met decennialange ervaring als arts kan hij getuigen over hoe trauma doorwerkt op alle aspecten van ons leven en hoe de huidige neo-liberale maatschappij trauma mede veroorzaakt én handhaaft. Trauma en sociale ongelijkheid gaan hand in hand. Racisme, uitsluiting, armoede, enkel ouderschap en onveiligheid zijn aspecten die tot trauma kunnen leiden en die heling van traumatische ervaringen in de weg staan. Gabor Maté doorprikt daarmee de mythe dat we als individu helemaal alleen verantwoordelijk zijn voor ons eigen geluk en ons eigen ongeluk. Hij roept op tot een authentieke verbinding met ons menselijk DNA, met ons mens zijn. Samen.
Net dit is een baanbrekende stelling, die we bij StudioDNA onderschrijven. Trauma is geen louter individueel verhaal. Het is tevens een collectief en intergenerationeel gegeven. Om te helen van trauma overstijgen we dus ook de grenzen van het persoonlijke. Helen is meer mens worden en een mens is pas waarlijk mens in interactie met andere mensen.
Helen en genezen is niet hetzelfde.
Je hoeft niet volledig genezen te zijn om heel te zijn. Lichamelijke spanningen en pijnen zijn wegwijzers op ons pad naar heelwording. Ze komen met een boodschap. Het heeft geen zin ervan weg te lopen of er niet naar te luisteren, want dan schreeuwen ze alleen maar luider.
Deze aanvaarding van pijn en spanning is een eerste stap in het helen. Aanvaarden is geen apathie, het is een bewust aanschouwen van dat wat zich voordoet, los van oordeel. Zo ontdekken we gedachtenpatronen en overlevingsstrategieën die ons ooit misschien wel bescherming boden, maar ons nu beperken. En dan kunnen we, met vallen en opstaan, ons daarvan bevrijden. Dit gaat samen met de ander, hoe de ander naar ons kijkt, hoe wij ons tegenover de ander plaatsen. En ook hoe de samenleving als politiek, economisch, sociaal en cultureel lichaam ons voedt of verstoot.
