September is een maand van veel beweging en dynamiek binnen de meeste gezinnen met schoolgaande kinderen. Maar ook alleenstaanden of mensen zonder kinderen zullen de wervelingen van september ervaren in onder andere de heropstart van hobby’s of opleidingen, in de toegenomen drukte op de baan en in de haast van andere wachtenden aan de kassa.
Kortom, september is een drukke maand. En ondanks de spannende dynamiek, schuilt er ook het gevaar van vastlopen in patronen. Immers, wanneer we drukte en stress ervaren, zijn we meer geneigd om op automatische piloot te leven. We zijn ons minder bewust van wat er zich waarlijk voltrekt; we durven wel eens in onze oude gewoonten te hervallen. Patronen en systemen die ons misschien ooit gediend hebben, maar die ons nu kunnen beklemmen. En die gewoonten tonen zich in onze relaties met de mensen rondom ons, binnen het gezin, de familie, binnen het eigen netwerk. Vaak zijn we er zelf blind voor.
We zijn allemaal spiegels voor elkaar. Maar als we dicht op elkaar zitten, als onze spiegels te dicht voor ons staan, dan is ons zicht beperkt. Een stapje achteruit zetten, kan helpen. En daarin bijgestaan worden door iemand die niet persoonlijk betrokken is, kan nog meer helderheid brengen. Een buitenstaander kan die gezins- of relatiesystemen beter herkennen en ons ervan bewust helpen maken.
Binnen StudioDNA kunnen we ondersteunen in het verhelderen van patronen. Individuen melden zich aan, maar zij staan niet alleen in de wereld. Achter elk individu staan anderen. Partners, kinderen, ouders, verzorgenden, vrienden, collega’s … Door het individu in relatie tot anderen te zien, herkennen we gemakkelijker onderliggende systemen, emoties, gedachten en de daarachter schuilende behoeften.
Door die behoeften te verhelderen en expliciteren leren we onszelf beter kennen. Zo komen we dichter tot onze essentie, tot ons DNA. Van daaruit kunnen we op een meer gezonde manier in verbinding treden met anderen en nodigen we hen uit om hun eigen proces te gaan, om vanuit zelfkennis in een relatie te staan. En daarin te bewegen. Want elk proces is een continu bewegen. En zo hoeft beweging geen bron van stress te zijn. Zo kunnen we blijven ademen, aanschouwen en verbinden in de dynamiek van beweging.
