Het is een misvatting dat er louter over trauma gesproken moet worden om ervan te helen. In StudioDNA kijken we naar trauma vanuit verschillende perspectieven. Voor ons is trauma een onverwerkte ervaring, of een reeks van onverwerkte ervaringen, die zich heeft vastgezet in het lichaam en in ons brein, omdat het draagvlak en de veiligheid ontbraken om die ervaring volledig te doorleven. We hebben ze moeten wegduwen, we hebben ons ervan moeten dissociëren. Maar weg is ze niet, ze heeft zich als het ware bevroren in ons lichaam, en ze zorgt voor blokkades. Zo blijven we het heden beleven vanuit die onverwerkte ervaringen in een onveilig verleden. En voelt het heden ook heel onveilig aan. Net lichaam en adem zijn instrumenten die ons uitnodigen om het heden, het nu, te voelen. Maar aangezien daar dus een onveiligheid op zit, kunnen we niet aarden in ons lichaam en durven we het zelfs niet meer te vertrouwen.
Naast praten over trauma geloven wij in de helende kracht van lichaamswerk om weer te leren voelen, doorheen de blokkades die ons weerhouden van het voelen. Door ons lichaam opnieuw te leren ervaren als een bron van creativiteit, wordt het een haven waarin we kunnen thuiskomen. Dit doen we via verschillende bronnen van ervaringsgerichte therapie, zoals beeldende therapie, muziektherapie en yoga. Muziek, kunst en ademhaling nodigen ons uit om te gaan voelen. Pas als het lichaam ervaart dat het gevaar geweken is, dat het mag ontspannen, kan er verandering optreden. Door de aandacht naar binnen te brengen, naar onze ademhaling, of onze stem, of het ritme van het hart, of de flow van creativiteit, ontstaat er een soort van gloed, een vonk. En die warmte kan de bevroren ervaring helpen smelten. Het trauma helpen ontdooien.
Lees je graag meer over trauma, dan raden wij het boek ‘Traumasporen’ aan van Bessel van der Kolk.
